Co robić, gdy podejrzewamy, że dziecko używa „dopalaczy” lub narkotyków?

Co robić, gdy podejrzewamy, że dziecko używa „dopalaczy” lub narkotyków?

  • Nie zwlekaj, zareaguj od razu, ale działaj po wpływem emocji – porozmawiaj z dzieckiem;
  • Zapytaj o powody – dlaczego używa tych substancji;
  • Uświadom mu konsekwencje i zagrożenia związane z ich używaniem;
  • Porozmawiaj na temat nacisku i manipulacji ze strony grupy biorącej „dopalacze”;
  • Daj mu szansę poprawy, ale przyglądaj się uważnie postępowaniu;
  • Nie daj się przekonać argumentom dziecka, , naturalne substancje „bezpieczna alternatywa dla narkotyków” lub że to taka moda;
  • Jeśli uznasz za konieczne, wprowadź nowe zasady i konsekwencje (czasowe cofnięcie przywilejów, ograniczenie rozmów telefonicznych, kontaktów z rówieśnikami, dostępu do komputera itp.);
  • Jeśli stwierdzisz, że zagrożenie jest poważne, szukaj pomocy u specjalistów (psycholog, pedagog szkolny lub terapeuta uzależnień);
  • Sprawdź, czy w okolicy są sklepy z „dopalaczami”, zawiąż koalicję z innymi rodzicami, porozmawiajcie o problemie w szkole – wspólnie łatwiej stawić czoła i znaleźć rozwiązanie.

Zwróć uwagę na następujące sygnały:

Rozszerzone źrenice, wytrzeszcz oczu, słowotok, nadmierna ruchliwość, zaburzenia snu, chudnięcie, zmienność nastrojów, trudności w koncentracji uwagi, niepokój, ataki agresji, krwotoki z nosa – te objawy mogą świadczyć o tym, że dziecko zażywa substancje stymulujące. Najczęściej występują pod postacią białego proszku, którego ślady w pokoju lub na rzeczach dziecka powinny wzbudzić twój niepokój.

Nietypowy zapach włosów i ubrania, nadmierna wesołość, przekrwione oczy, kaszel, zwiększony apetyt, zaburzenia koordynacji ruchowej powinny wzbudzić podejrzenia, że dziecko może palić mieszanki ziołowe. W pokoju może unosić się zapach dymu, w kieszeniach ubrań mogą znajdować się suszone rozdrobnione liście, jak również inne akcesoria – szklane fifki, bibułki, zapalniczka, charakterystyczne foliowe torebki.

Nieobecny wzrok, zaburzenia percepcji i świadomości, nadwrażliwość zmysłów, halucynacje wzrokowe i słuchowe, lęk, panika, urojenia mogą świadczyć o zażyciu substancji halucynogennych. W przypadku przedawkowania wystąpić mogą: dreszcze, ślinotok, wymioty, zesztywnienie lub zwiotczenie mięśni. Kontakt z osobą która zażyła halucynogen może być znacznie utrudniony

Rodzicu! Nie jesteś sam. Pomoc oferuje Ci:

Ogólnopolski Narkotykowy Telefon Zaufania 801 199 990, czynny codziennie od 16 do 21, połączenie płatne 35 gr. Ma on w nazwie narkotyki, ale można dzwonić w sprawach związanych z dopalaczami, bo działają tak samo. Najbliższa w Twojej okolicy poradnia psychologiczno-pedagogiczna, a także poradnia uzależnień lub tzw. punkt konsultacyjny.

Dodaj komentarz

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *

Skip to content